Düşten gerçeğe düşmektir kavuşmak.
İlk aşklar hala yaşanan düşlerdir.
Ve orada kalmışlardır;
Duvara astığımız genç ölülerin fotoğrafları gibi.
Ve mükemmel aşk tek kişilik olanıdır.
Ne ihanetler kirletebilir ne özveriler süsler.
Tek kişilik aşktır mükemmel olan,
Hep kavuşmalar ve buluşmalar yaşanır
Sonsuza kadar yaşanmaz ayrılıklar.
Ne uçurtmanız dallara takılır
Ne ayrılıklara ağıtlar yakılır
Gökyüzü gece bile mavidir
Mükemmel aşk tek kişilik olanıdır.
Yaşamım boyu dinlediğim öykülerde “ilk aşkın” unutulmamışlığı vardır.
İlk aşkları mükemmel kılan kavuşulmamış olmasıdır...
İlk aşkın anılarında bir donma söz konusudur.
İlk aşklar evlilikle noktalanmamış, eşler arasında sorunlar başlamamıştır.
Çocuklar doğmamıştır henüz ve henüz “çiçekçideki hesap bakkala devretmemiştir”
Sistemin sömürdüğü aile düzeni yoktur ilk aşklarda.
Çocukların dershane, eğitim ve sağlık giderleri henüz gelmemiştir gündeme.
İlk aşklarda kadın çok değerlidir, henüz kocasının hizmetçisi olmamıştır.
Erkek de bir o kadar önemlidir; evi geçindirmek zorunda olan “geçim makinesine” dönüşmemiştir.
Duvara resmini astığımız genç ölüler gibidir ilk aşklar;
Yüzleri kırışmaz, bunamaz, öksürmez ve yalan söylemez.
Ve kavuşulmamış ilk aşkları “mükemmel” zannetme gibi bir ruhsal hastalığımız vardır.
Kumsalda yalınayak toplanan midyeyi birbirlerine sevgi sözcüğü ile armağan edenler, ileriki yıllarda, “karın doyurmaz” gerekçesiyle midye kabuklarını birbirlerine atarlar.
Düşten gerçeğe düşmektir kavuşmak.
İlk aşklar hala yaşanan düşlerdir.
Ve orada kalmışlardır; duvara astığımız genç ölülerin fotoğrafları gibi.
Sevgililer gününde sevgilime şiir yazmak isterdim.
Ama yüreğimdeki alev, aşktan değil, ülkemin sürüklendiği karanlıktandır.
Beni duygular denizinde boğan, sevgilimin saçları değil, Anadolu’mun bahtsızlığıdır.
Be nedenle en mükemmel aşkın tek kişilik olduğunu söylüyorum.
Tek kişilik aşklarda ağaçlar türkü söyler
Çocuklar, sümükleriyle karıştırıp yerler simitlerini
Kırlangıçlar kuytulardan haber verir
Tek kişilik aşklar Anadolu’da yeşerir.
Bu gün/ yarın / öteki gün sevgililer günü
Anadolu kan ağlıyor
Köyümün ağaçları komşularını özledi,
Ayrılıklar yaşanıyor coğrafyalarda
İhanet yoktur tek kişilik aşklarda.
(*) Bu yazıyı 13.02.2008 tarihinde yazdım ve aynı gün "Yeni Adana Gazetesi"nde yayınlandı.