Benim annem ölmüştü, ama babamı kaybetmiştim. Annemin öldüğünü zaman içinde içselleştirdim, ama babamı kaybettiğim için o asla ölmedi. Her an bekliyorum.
Babasına ait duygularını paylaşan Sayın Neslihan Dağlı bu gün konuğum.
Sayın Dağlı'da kalbi, insanlığın ortak değeri için atan bir dostumdur; henüz tanışmamış olsam da...
BABAM DA GİTTİ
Onsuz geçen ilk bayramımızdı hiç gitmez sandığım, herkes gitse benim babam kalır dediğim o koca yürekli dev adam, çocukluğumun yegane prensi aklıyla, ruhuyla, yakışıklılığıyla herkesin hayranlığını kazanan ulu çınarımız.. Öyle çok alıştırmışsın ki bizleri her hastaneye yatırdığımızda uçsuz bucaksız yaşama sevincinin kanatlarıyla tekrar tekrar aramıza dönüşünü kutlamalarımızı, bugün daha iyiyim demelerini ve daha bir çok şeyini çok özledim..
Rutin hastane yatışların, ziyaretine gelişlerim not alışlarım bu metin de onlardan biriydi..
Gece, gece paylaşmak geldi içimden belki yine çıkarır seni yeniden evimize birlikte dönerdik..
Huzurda uyu canim babam, huzurda uyu!
Nurlar yağsın üzerine, çiçeklensin bağın bahçen...
Babam Halis DAĞLI' ya ;
Koca çınarım benim dualarımız seninle, kimse bilmez içimdeki yerini...
Hastane 'den babamın yanından ayrıldım dışarıda inceden inceye yağan bir yağmur evin arası üç dört kilometre var ya da yok tercihimi yürümekten yana seçtim, ıslanmak istedim öyle de yaptım ..yağmur öyle iyi geldi ki babamı hastaneden çıkardım, olumsuzluklar bir anda olumluya döndü. Olmasını istediğim ne varsa gerçekleşti. Türkiye'yi yönetenler topluca ülkeyi terk etti... Savaşlar bitti... Kahrolasıca töreler yerin yedi kat dibine girdi... İnsanlar insan olduklarının farkına vardı.. Her milletten, ırktan, mezhepten,dilden, azınlıktan, inanandan, inanmayandan elleri birbirlerine sımsıkı kenetli tüm dünyanın çevresini el ele kol kola arşınlayarak barışın türküsünü birlikte söylediler. İnsanların özü sözü bir oldu.Kimselerin gözünü boyamadılar. Sevdiklerine sahip çıktılar nasıl kurtulurumun hesabını yapmadan. Umut çalıcıları çaldıkları tüm umutları tekrar sahiplerine bağışladılar..Bir daha kimselerin umutlarının tek bir harfine, bile tenezzül etmeyi ar duyarak bir kalbin bir daha sonsuza dek onarılamayacağını anladılar. Ve bu onları daha bir insan olma yolunda attıkları adımlarda daha bir dikkatli olunması gerektiğinin aslında en önemli insani görev olduğunu ve vicdanın içlerindeki en büyük Tanrı olduğunu kanıksadılar ve bu sorumluluktan da sanıldığı kadar kolay kaçılamayacağının ayrımına vardılar. Ve hiç tanımadıkları insanları yargılarken onlara doğrulttukları elin bir parmağı karşıdakini gösterirken diğer üç parmağın da aslında kendilerini işaret ettiklerini unutmadan ''Komşun hakkında hüküm vermeden önce, iki ay onun makosenleriyle yürü!'' diyen Cheyenne kabile reisinin sözünü de unutmayarak ; tüm ayrılıklar son buldu. İnsanlar kendilerini çok sevenlerin kıymetini daha bir anlar oldu... Islanmak çok iyi geldi yağmura yakalandıysanız bu keyfin tadına varın derim. Kimseye zararı yok.. Ha ! bir de Allah kimseyi kimsesiz etmesin, hele ailesiz hiç... Babamın yanında nöbetleşe kalıyoruz hangimizi görse gözleri parıldıyor onca yorgunluğuna rağmen.. Seni seviyoruz babam sağlık, sıhhat ,afiyet diliyorum seninle birlikte tüm sağlığına kavuşmak isteyenlere...Seni çok seven büyümemekte ısrarlı küçük kızın...
Neslihan DAĞLI