Hıncal Uluç: Yaşar Kemal’siz ama Yaşar Kemal’li 7 sene...

28 Şubat, Yaşar Kemal'in ölüm yıldönümü.. Onu tam 7 yıl önce, pazartesi günü kaybetmiştik.. "Ben Kürt asıllı Türk'üm" diyen büyük ustayı dünya tanırdı. Her Nobel öncesi adı geçerdi. Vermediler.. Ama biz, ona gönlümüzün Nobel'ini verdik..
Hayattaki en büyük gururlarımdandır, büyük ustanın dostu, hatta aile dostu, arkadaşı olmak.. Eşi Ayşe, harika kadındır, insandır, dosttur.
Ustayı, 1970'li yıllarda, Cumhuriyet'e Ankara'dan haftalık spor ve TV yazıları yazarken tanımıştım. Gazeteciliğe Ankara'da M. Ali Ağabey'in ekibinde (Kışlalı) başlayan, ışıklar içinde yatsın, Oktay Kurtböke, Cumhuriyet Genel Yayın Müdürü olmuştu, o tanıştırdı bizi...
Yaşar Ağabey, gazetenin röportaj yazarıydı. Her röportajı hem de nasıl lezzetle okunan yazar.. Cumhuriyet'te o, Dünya'da Fikret Otyam.. Ezeli rakip, ebedi dosttular. Hatta bir Anadolu Röportaj turnesini birlikte yapmışlardı. Ayni yerin röportajlarını hem Yaşar, hem Fikret ağabeylerden okumak, nasıl bir lezzetti.
Röportaj dediysem.. Çoktandır kalmadı röportajcılık, gazetelerde.. Okuduklarınız mı?.
Bakın Yaşar Kemal daha 1980'lerde, "röportacılık sanatı"nın bittiğini söylemişti. Sanat ya.. Şöyle demişti, aynen..



"Bize insan yaşamının ve doğanın gerçeğini en güzel veren bir daldır röportaj. Röportaj bir sanat, bir edebiyat türü, bir yaratma eylemidir. En az romanlarım kadar röportajlarıma emek verdim."
"Yeni kuşaktan röportajcı çıkmıyor. Bugün, röportaj deyince bir kişiye sorular sorup, aldığın yanıtları yayınlamayı belliyorlar. Oysa, röportaj bir edebi olay...
Bir insanı, çevresi, fiziksel ve ruhsal yapısı ile anlatamıyorsan, o insanın görüşlerini nasıl anlatabilirsin ki...
Röportajın sınırı yoktur. Bir yazar, bir sanatçı için her şey, her insan, hele üretkense bir yenilik, bir röportaj konusudur. Yeryüzünde bir tek çöp ve bir tek yazar kalmışsa röportaj olayı vardır, olmalıdır. Son zamanlarda bu konu yozlaştırıldığı için röportaj yazmıyordum."
Büyük roman ve öykü yazarı, büyük gazeteci ve büyük röportaj ustasının 7. ölüm yıldönümü, 28 Şubat Pazartesi'ye rastlıyor. Yani bizim dükkânın kapalı olduğu güne.. Ancak reklamcı arkadaşlarım sağolsun, bize o özel günü de açtılar. Bu yüzden, Büyük Usta'ya üç gün ayırdım.. O da yetmez ama aslında..
Pazar ve pazartesi günleri, çıkarmakla gurur duyduğum o muhteşem dergim Erkekçe için kaleme aldığı hayatının son röportajını yayınlayacağım.
Haziran 1982.. Okurken bayılacak ve "Röportaj"ın nasıl ve neden bir edebi sanat olduğunu anlayacaksınız.
Yarın ise kendisi de büyük röportaj sanatçısı Faruk Şensoy'dan, Yaşar Kemal'in Erkekçe için yıllar sonra yeniden bir röportaj yazmayı kabul etmesinin öyküsünü okuyacaksınız.
O da harikulade bir Yaşar Kemal röportajı aslında..
Bugünün genç gazetecileri, bu üç günkü köşemi satır satır, kelime kelime okumalı, kesip dosyalarına koymalılar.. Olur a, aralarından biri, gazetecilik mesleğinin bu edebi sanatını yeniden canlandırmaya ve "RÖPORTAJ" yazmaya heveslenebilir!.
Şimdiden mutlu hafta sonları okurlarım..
..Ve şimdiden bir ölümsüz "Röportaj Semineri" genç meslektaşlarım!.
Yaşar Kemal'siz 7 sene takvimsel..
Ama Yaşar Kemal hiç aramızdan ayrılmadı ki.. Hep Yaşar Kemal'li olduk ve hep olacağız..
"Başımız hep sağ olsun"a gerek yok.
Çünkü başımız hep sağ, Sevgili dost, Yaşar Kemal'in can eşi Ayşe Baban, kardeş..
Yaşar Kemal'ler ölmez.. Adı üstünde "Yaşarlar hep!."