Büyükşehir olabilmesi için Ceyhan ve Yumurtalık Osmaniye’ye bağlanır mı?

Bunu Ceyhanlılar ya da Yumurtalıklılar ister mi?

Adanalılar rıza gösterir mi?

Siyasetçiler bu durumun getireceği riskleri alır mı?

Nüfus ve coğrafya devşirmekle Osmaniye gerçek anlamda büyükşehir olabilir mi?

Bu soruların cevapları bir tarafa, size gerçekçi bir yaklaşım çizeyim.

Gelecek yüzyılda Türkiye’nin ayakta kalabilmesi ve hamle yapabilmesi enerji ihtiyacının en az yarısını yerli kaynaklardan temin edebilmesine, cari açık yerine cari fazla verebilmesine bağlı.

Türkiye enerji ve petrokimyada üssünü Ceyhan olarak belirledi.

Elbette belirlemek yetmiyor.

Bunun için atılması gereken stratejik adımlar, devasa altyapı yatırımları gerekiyor.

Bu hamleleri dünün ilçesi, bugünün siyaset argümanını kullanarak, sağından solundan arazi, nüfus devşirmeye çalışan Osmaniye’nin yapabilmesi mümkün değil.

Büyük hamleler köklü sanayi geçmişi ister.

Büyük hamleleri gerçekleştirecek insan kaynağı ilçeden bozma şehirlerde yaşamak, çocuklarının geleceğini burada kurmak istemez.

Hamle; köklü sanayisi olan, güçlü üniversiteleri bulunan, sanatın, sporun, kültürün var olduğu yerlerde yapılabilir.

Havalimanı olmayan, tek bir marka oteli bulunmayan, yaşayanları her hafta sonu Adana AVM’lerini dolduran Osmaniye’yi sırf iktidar ortağı var diye büyükşehir olmaya heveslendirmek Türkiye’nin geleceğine vurulacak en büyük darbe olur.

Osmaniye’ye ve Türkiye’ye yapılması gereken en büyük iyilik, dünün kazasını acil olarak Adana’ya ilçe olarak bağlamaktır.

Yanı sıra Türkiye’nin enerji üssünü hızla faaliyete geçirebilmek, idari işleri hızlandırmak, bürokrasiyi azaltmak için Hatay’la ne kültürel ne tarihsel birlikteliği bulunan Dörtyol’un da Adana’ya ilçe olarak kazandırılması gerekir.

Kurduğum cümlelerin hiçbiri şehircilik hamasetinin değil, gerçekçiliğin ifadesidir.

Sadece Adanalı yöneticilerin değil, Türkiye’nin gelişmesini isteyen herkesin “Osmaniye ve Dörtyol, hemen Adana’ya bağlansın” kampanyası başlatması gerekir.