Hala güzel İNSANLAR var. 

NASIL MI?

Bir ay önce RENO 19 Marka aracım su kaynatarak kafayı yedi. Conta sıyırdı. Toprağımın çocuğu Köylüm Serdar TUT (Osmaniye Sanayide) Ustaya yaptırdım. Aracı aldım yaylaya giderken yine hararet yükseldi. Dedim. Yeni yapıldı motorun alışması lazım. Hararet sınır civarında yaylaya çıktık. İkinci defa şehre indim, rakım 950, dönüşte yine hararet maksimumda yine sağ selamet çıktık. Üçüncü defa yine Acil bir durum için Osmaniye’ye indik. Dönüşte İncebel’e tırmanırken baktım yine hararet yükseliyor. Önceden başımızdan geçtiği için durup Ustayı aradım. Hızır gibi “Abi geliyorum.” dedi. Sabırla ustayı beklerken bir araç geldi. Hal hatır sordu. Tanıdık usta var bekliyorum dedim. Tanıştık. Muhabbet başladı. 

İSMAİL YOLDAŞ İNŞAAT MÜHENDİSİ

Aslen Andırın’lı Osmaniye’de oturuyormuş. Evli, mutlu, iki çocukluymuş. İnşaat Mühendisi, samimi,içtenlikli, şantiye şefliği  yapıyormuş, baraj inşaatlarında görevliymiş... Muhabbet koyulaşmışken Usta da yanında bir arkadaşıyla geldi. Benim daha 20 kilometre yolum var. Ustanın aracıda kafayı yemiş. Arkadaşının aracıyla gelmişler. Onunda beni götürecek yakıtı yok. Bu duruma şahit olan, daha biraz önce tanıştığım İnşaat Mühendisi İsmail YOLDAŞ Beni CEBEL-İ BEREKET’e eve kadar götürebileceğini söyledi. Aracımız tekrar tamir atölyesine bizde CEBEL-İ BEREKETE’de doğru yola çıktık…

ÖLMEYEN İNSANLIK!

Kardeşin kardeşe kuyu kazdığı, her şeyin prakmatik, menfeatle ölçüldüğü böyle bir zamanda, 950 rakım dağın başına hiç bir beklentisi olmadan son model aracıyla bir insanı götürmek her babayiğidin harcı değildir. “Bende olsam aynı şeyi seve seve yapardım.” anlayışında olduğum için Yüce Rabbimiz dağına göre kar mı veriyordu onu bilemem! Bildiğim, gördüğüm bizzat şahit olduğum İNSANLIĞIN, adamlığın hala az da olsa yaşıyor olmasıdır. O açıdan ŞÜKÜR makamındayım. Alemlerin Rabbi Allah’a sonsuz hamdü senalar ediyorum. Sevgili kardeşim İsmail YOLDAŞ’a da adının ve soyadının misyonuna uygun davrandığı için TEŞEKKÜR ediyorum. 

SONUÇ

Bu güzel yolculuğu yolda yaptığımız muhabbetin aklıma getirdiği mini bir şiirle taçlandırmak istedim. “İNSANLIK ve Güzel Hasletler yaşasın diye…”

Buyrun hep beraber izleyelim: 

MERTÇE PAYLAŞIM

CEBEL-İ BEREKET YOLU KARATAŞ MEVKİİ 

OSMANİYE/ TÜRKİYE