Siyasetin entrikalarla, alavere dalaverelerle dolu olduğunu söylemek malumun ilamından başka nedir ki ! Yalnız başka bir siyasetin de olduğunu söylemek kaydıyla. Üstelik diğeri kadar güçlü bir damar olduğunu da unutmamak şartıyla.

Herhalde Cumhur İttifakının liderleri bahsettiğimiz ilk ve egemen damara ilişkin herkese şapkayı ters çıkartacak özel yeteneklere sahipler. Neden böyle bir giriş yaptık ; Akşener’e atılan oltalara baktığımız zaman insanın aklına ister istemez bu tür şeyler geliyor.

İllet ve zillet ile başlayan aşağılama, hakir görme ve suçlamalar geldiğimiz aşamada hergün eriyen oylar nedeniyle Akşener’in yerli ve milliliğe terfi etmesine neden oldu. Demekki herşey oy içinmiş. Ağızlarından çıkana kendileride inanmıyormuş.

Yerlilik ve millilik söylemi de sadece siyasi muarızlarını itham etmek ve töhmet altında bırakmak için kullanılan operasyonel laflarmış. Çünkü gerçekten edilen bu laflar jeostratejik anlamlarla  yüklü olsaydı ne değişti ki kullanılmaktan vazgeçildi. Gerçi Türk siyasetini liderlerin birbirine yüklenmeleri üzerinden tahlil ve kritik etmek bir adım yol aldırmaz. Gerçekliğe doğru yol alabilmek için yüzeyin altındaki dip akıntılarına, görüngünün ardındakilere bakma alışkanlığını maddeci dünya görüşü bize hep telkin etmiştir.

Şimdi esasa gelecek olursak Akşener devlet imkanlarının sonuna kadar kendisine ve kadrolarına açılacağı böyle bir teklife ne der? Eğer Akşener bir harakiri yapmayacaksa, temsil ettiği sosyolojinin hassasiyetlerine uygun davranacaksa yanıtı kategorik bir hayır olacaktır. Elbette siyaset birebir sosyolojiyi yansıtmaz arada bir dizi dolayımlar vardır, ancak son tahlilde sosyoloji hükmünü icra eder diyelim. 

MHP’de yaşanan ayrılık ve içinden İyi Partinin doğumu böyle bir sosyolojinin eseri olmuştur. MHP hareketi elli yıllık tarihinde iki dinamiğin etkisinde kalmıştır, bir tanesi taşra muhafazakarlığı dediğimiz anti/komünist hınçla yüklü, milliyetçilik ve İslamcılığın alaşımı bir muhafazakarlık burada baskın kod daima dini hassasiyetler olmuştur. Orta Anadolu dediğimiz geniş plato bunun mekanıdır. Diğeri ise daha seküler, varsıl sınıfların kaybetme endişesi ile yüklü taban olarak lümpen kesimler üzerine oturan, ancak komünizmin reel bir tehdit olmaktan çıkması ile Atatürk milliyetçiliğine evrilen, kapitalist ilişkilerin, şehirleşmenin yoğunluğu ile daha kentli ve seküler bir sosyoloji. 

İyi parti asıl olarak bu ikinci havzadan veya bu havza ile taşra muhafazakarlığının etkisindeki geçiş kuşağından besleniyor. Zaten İyi Partiye bırakılan belediye başkan adaylıkları da bu bahsettiğimiz bölgelerdi. Dolayısıyla İyi Parti liderliğinin bu sosyolojiye bunun ürettiği ideolojik/siyasi hassasiyetlere uygun davranmaması bir siyasi harakiridir. 

Bu taban geçirdiği evrim , MHP’den kopuş gerekçeleri, istikrarlı bir temele oturması gibi parametreler düşünüldüğünde Türkiye’nin demokratik dönüşümü açısından ciddi bir potansiyeldir.

Demokratik yaşamın asgari uzlaşmalarını kabul edip sindirebilecek medenileşme pratiklerine açıktır. Önemli olan Millet ittifakının kurmaylarının ve bizatihi İyi Parti liderliğinin bunun farkına varıp bu kitleyi seçim ittifaklarının destekçisi pasif bir yığın olmaktan çıkarıp Türkiye’nin demokratik dönüşümünün aktif destekçisi konumuna taşımalarıdır. İyi siyaset ise bundan başka nedir ki?