“Haziranda Ölmek Zor” demiş ünlü şairimiz Hasan Hüseyin Korkmazgil ama öyle çok şair ve yazar ölmüş ki haziranda, anlamak mümkün değil. Yokluğun, yoksulluğun sembolü olan kara kışı, yani zemheriyi atlatıp bahara ulaşmışsın. Bolluk ve bereketin başlayacağı yaz aylarıyla tam rahata erişecekken ölmenin de sırası mı be üstatlarım?

Dün (17 Haziran 2023) Karahan Kitabevi’ndeki toplantının amacı, haziranda yitirdiğimiz değerlerimizi anmaktı. Saat 15.00’te başlayan toplantıya biraz gecikmeli olsa da katıldım. Daha önceki etkinliklere katılım sınırlı oluyordu. Yine az sayıda katılımcı olacağını sanıyordum. Yanılmışım. U şeklinde düzenlenen salonda boş sandalye kalmamıştı. Öyle ki katılımcıların yarısını ilk defa görüyordum. Yeni simaların konuşmalarını dinledikçe eksikliğin bende olduğunu anladım. Çünkü katılımcıların arasında sıcak, samimi bir diyalog dikkat çekiyordu.

Edebiyat dünyasının haziranda yitirdiği çok sayıda yazar ve şair vardı: Nâzım Hikmet, Orhan Kemal, Ahmet Arif, Ahmet Haşim, Cahit Zarifoğlu, Cemil Meriç, Hasan İzzettin Dinamo, Peyami Safa, Ahmet Muhip Dıranas, Cahit Külebi… Bir iki isim de farklı ülkelerden vermek istersek, Charles Dickens ve Cengiz Aytmatov’u da sayabiliriz.

Hepsi de üzerinde konuşulmaya değer yazar ve şairlerdi. Konuşmacılar sınırlı tutulan üç kişiden, özellikle de Nâzım Hikmet ve Ahmet Arif’ten söz ettiler. Bir parça da Orhan Kemal, konuşmacıların sohbetinde kendisine yer bulabildi. Garibim Orhan Kemal, hayattayken de kıt kanaat bir yaşam sürmüş, sürekli geçim sıkıntısı yaşamış olduğundan, yaşasaydı bu durumdan pek şikâyetçi olmazdı sanırım.

Haziranda ölenlerden söz ederek yazıya karamsar bir hava vermek istemiyorum. Yüreğinize biraz su serpeyim. Haziranda ölen ünlülerimizin yanında bir o kadar da doğan ünlülerimiz var. Birkaçının adını anmadan geçmeyelim: Ahmet Hamdi Tanpınar, Fazıl Hüsnü Dağlarca, Orhan Pamuk, Özdemir Asaf, Yusuf atılgan, Zülfü Livaneli…

Duayen Gazeteci ve Yazar Çetin Yiğenoğlu’nun otoriter ses tonuyla oluşan hafif yollu gerginliğimizi, derinden gelen hafif fon müziği ortadan kaldırdı. Konuşmacıların kimi bu üç ünlü üstadımızın bilinmeyen ya da az bilinen şiirlerini okurken kimi konuşmacılar da onların bilinmeyen özelliklerini dile getirdiler. Hatta Orhan Kemal’in Seyhan Spor’da futbol oynadığını bizzat kulübün başkanı, gösterdiği fotoğraflarla ortaya koydu.

Şairlerimiz Selda Kaya ve Ayfer Karakaş, okudukları Nâzım Hikmet ve Ahmet Arif şiirleriyle toplantıya hüzünlü bir hava kattılar. Hâli hazırda müzisyenlerimiz de vardı. Bu tür toplantıların ayrılmaz ikilisi hâline gelen Rüya ve Özgür, şiirlere yaptıkları fon müziğiyle ve söyledikleri şarkılarla etkinliğe renk kattılar. Zaten nerede bir sanat etkinliği varsa müzisyenleri Özgür ve Rüya olmuştur.

                Programın sunucusu Bünyamin Deniz Kiraç, katılımcılara ve mekân sahibine teşekkür ederek toplantıyı bitirdi. Günün anısına toplu fotoğraf çekildikten sonra dostlarla vedalaşıp aşağıya indim.

Nâzım Hikmet ve Ahmet Arif’in dizeleri eşliğinde Metro durağına doğru yürümeye başladım. Metroda telefonumun notlar bölümünü açıp yazmaya başladım.   

Yazıyı tam bitirirken bir korku düştü içime. Toplantıya katılanların çoğu şair ya da yazardı. Aylardan da haziran. Kötü bir düşünce geçti aklımdan. Hemen kapı dışarı ettim bu fitne fesat düşünceyi.

Aman dikkat edin kendinize dostlar!  

Sıkın dişinizi biraz daha!

Ha gayret!

Şunun şurasında ne kaldı haziranın çıkmasına!