Malum. Mayıstan Ekime Yayladayım. 30 yıldan bugüne Rutin yaptığım sabah yürüşülerimde CEBEL-İ BEREKET’in vahşi, diye adlandırılan sokak köpekleri Gece bizim evin etrafında yatıyorlar, yürüyüşte de peşime takılıyorlar.

SIRRI NE Mİ?

Sevgi, saygı, merhamet ve bir lokma ekmek…Çok zekiler adamı pancarı hemen anlıyorlar. Çocuklarımdan farksızlar. Çok nazlılar, duygulular ve ONURLULAR. Tüm yaptığım yediğimizden arta kalanları yemeleri. Ancak onları her yıl bekleyen ciddi bir tehlike var.

KARA KIŞ SOĞUK VE ÖLÜM

Yaylacılar gidince, sessizliğe bürünen CEBEL-İ BEREKETTE bir kaç insanın dışında sadece bu köpekler kalıyor. Kendini zor geçindiren bu insanlarda gereği gibi ilgilenemiyorlar. 

LÜTFEN BİR ÇARE

Buradan her yıl yetkililere sesleniyorum. Torunlarının, çocuklarının hatırı için yaylaya denize götürülen bu hayvanları ölüme terketmek hangi imanın, irfanın vicdanın dışavurumudur. Bu hoyratlığın, bu bağnazlığın, bu vurdumduymazlığın bir cezası yok mudur? “Sel, yel, yangın vs..felaketler başımıza gelince de bas bas bağırıyoruz. Bir sorsak kendimize nerede hata yapıyoruz!”Her yıl yaptığım ÇARE feryadımı yineliyor; düşünen akleden yetkililerimizin vicdanına havale ediyorum. 

MERTÇE HABER

YARPUZ-CEBELİ- İ BEREKET/OSMANİYE/ TÜRKİYE