Toplumun dil verip haykıramadığı ve gazetecinin gördüğünü yazamadığı bir ortamda '3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü'nü kutlamanın da çok anlamı olmuyor.

Korona virüs tehdidinin tüm dünyayı kasıp kavurduğu ve ülkemizde de büyük tehdit unsuru haline geldiği bir ortamda balkon kutlamalarına indirgenen bu tür etkinlikler toplumu umutsuzluğa sürüklüyor.

Çağdaş demokrasilerde düşünce ve ifade özgürlüğü her geçen gün genişlerken, insanın kendi ülkesindeki özgürlüğünün oksijen çadırında yaşamasına tahammül etmesi de zor gözüküyor. Türkiye'nin Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi sıralamasında 180 ülke arasında 154. sırada bulunması da bunu net biçimde gözler önüne seriyor. Verilere göre; bu yıl dünya genelinde 10 gazeteci ve 1 medya çalışanı öldürülürken 229 gazeteci de (100'e yakını ülkemizde) tutuklu bulunuyor.

Bir yanda gözaltına alınan gazeteciler, bir yanda ekonomik darboğaza yenik düşerek kapanan basın organları, bir yanda var olma mücadelesi veren yerel gazeteler, televizyonlar, dergiler, radyolar ve basın yayın adına aklınıza ne geliyorsa artık...

İşte böyle bir ortamda, demokrasinin güvencesi olan basın özgürlüğünün tüm kurum ve kurallarıyla işletilmesi için siyasi iktidara büyük sorumluluklar düşüyor. Yasama, Yargı ve Yürütme'den sonra demokrasinin dördüncü gücü basının eski işlevine kavuşması, basın özgürlüğünün sınırlarının genişletilmesi için gerekli yasal düzenlemelerin bir an önce Meclis gündemine getirilmesi gerekiyor. Ancak bağımsız ve tarafsız bir basın ordusu oluştuğu taktirde '3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü'nün amacına ulaşacağına inancımızla; emeği ve alın terini ekmeğine katık edenlerin basın özgürlüğü gününü kutluyoruz.