Kış mevsiminin soğuğuna inat, sımsıcak bir şiir paylaşıyorum. Kalbi insan sevgisiyle atan Orhan Kapılı'nın torunu için kalbi nasıl atar? Bu sorunun cevabı yoktur. Çünkü ben de bir dedeyim... Dedelerin torunları için atan kalplerini ölçen bir alet yoktur...

Dedelerin sevgisi, ne metreyle ölçülür, ne kiloyla tartılır...

Orhan Kapılı, torunları için bir şiir yazmış... Aslında bütün dedelerin duygularına tercüman olmuş...

Sevgiyle yoğrulmuş bütün dedeler için...

DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN TORUNUM DURU MELEK .....

Rakipsiz bir sevgi; insan kendinden,
Geçer ya! Öyle bir şey torun işte.
Gözlerim cevheri tanır renginden,
Seçer ya! Öyle bir şey torun işte.

Deyişi, gülüşü, bakışı sıcak,
Senle pişecek aş, tütecek ocak,
Ana yavrusuna sıcacık kucak,
Açar ya! Öyle bir şey torun işte.

Şu güzellik yoktur hiç bir ovada,
Ondan gayrı tatlı olmaz yuvada,
Sıkıca sarınca kollar havada,
Uçar ya! Öyle bir şey torun işte.

Bahçede parklarda çağlayıp çoşar,
Görünce gözlerim sel olur taşar,
Tutulmaz oraya buraya koşar,
Kaçar ya! Öyle bir şey torun işte.

Bir gör dedesiyle ederken sohbet,
Sevgiye, şefkate gösterir rağbet,
Muhabbet bağında iki dost şerbet,
İçer ya! Öyle bir şey torun işte.

Cennet gibi güzel yattığı beşik,
Değiştirdi huyum olmuşum aşık,
Yıldızım, güneşim; O bana ışık,
Saçar ya! Öyle bir şey torun işte.

Ömür değirmenim maksudun bulur,
Bu duygum soyumla dört köşe olur,
ORHAN dedesi uğruna ölür,
Göçer ya! Öyle bir şey torun işte.