Son iki aydır ülkenin gündemi dolayısıyla sürekli siyaset yazmak zorunda kaldım. Seçimler bittiğine göre sonuçların analizini sosyologlara bırakarak kendi gündemime geri dönüyorum.

Bir toplum içerisinde yaşadığımız için sosyal hayatı düzenleyen kurallara uymak zorundayız. Aksi takdirde gerek hukuki gerekse insani müeyyidelere maruz kalacağımız açıktır.

Bu kuralların dışında bir de değerlerimiz vardır. Bu değerler; sevgi,saygı,hoşgörü, empati, güven, yardımlaşma, dayanışma, özveri, sadakat,  merhamet, adalet, sabır ve çalışma olarak özetlenebilir.

Kurallara uyup, değerleri de öncelediğimiz zaman hayat gerçek anlamda bayram olacaktır. Bir toplumda herkesin mutlu ve huzurlu olmasıyla ancak mutlak güven ortamı oluşacaktır. Dolayısıyla elimizi taşın altına koymak, nemelazımcılık yapmadan değerlerimize sahip çıkmak hepimize iyi gelecektir. Bizim toplumun gerek töresi gerekse inancı zaten bu değerleri kapsadığı için ayrıca ekstra bir çabaya ihtiyaç yoktur. Sadece inandığı gibi yaşamak ve de töresine bağlı kalmak yeterli olacaktır.

Bunun yanında yine bizim toplumun çok önemli bir hastalığı ise, “ne derler?” şeklinde tezahür etmektedir. Doğru bildiği, değerlerine uygun da olsa başkasının değerlendirmesi dikkate alınmaktadır. Bu gereksiz ve saçma düşüncemiz yüzünden birçok sıkıntı bizleri yormanın yanı sıra dengeleri de altüst etmektedir.

Batı toplumlarında değerler sistemi zayıf olmakla birlikte, ne derler konusunda kafalar nettir. Bizler değerler ile birlikte başkalarının ne dediğine de çok takılmadığımız zaman meseleyi çözmüş olacağız.

Toplum içi bu kadar önemli olan değerlerimiz son yıllarda dikkate alınarak okul öncesi dönemden başlamak üzere eğitim müfredatına dahil olmuştur. Kişilik gelişimi altı yaşına kadar oluştuğuna göre bu eğitimin bu çağda verilmesi hayati öneme haizdir. Ağaç yaşken eğilir atasözü çerçevesinde çok isabetli bir tutum olacaktır. Hafızanın, belleğin ve dimağın boş olduğu dikkate alındığında bunu bu yaşta yerleştirdiğiniz de ömür boyu bu etkiden çıkması mümkün olmayacaktır.

Günümüzde temel eğitimin yanında 4-6 Kur’an Kursları bu vizyon çerçevesinde oluşturmuştur. Bazı kesimler, “çağ dışı eğitim” olarak gördükleri bu uygulama toplumda büyük karşılık bulmuştur. Ben görüyorum,  insanlar seküler bir yaşamı tercih etseler de çocuklarının bu değerler eğitiminden istifade etmesi yolunda samimi gayretleri gözden kaçmıyor.

Sonuç olarak; ne derleri bir kenara bırakarak değerler eğitimine sahip çıkmamız geleceğimiz açısından elzemdir. İnançlı, ahlâklı, değerleri ve töresine sahip nesiller yetiştirmek yarınlarımızı da güvence ve teminat altına alacaktır. Aksi takdirde şekilcilik ve de taklitçilik sonumuz olmakla birlikte bizi başkalarına da köle yapacaktır. “Şair miydi, neydi?” öyle diyor ya, “Yüzüstü çok süründün, ayağa kalk Sakarya” diyerek üstat son noktayı koymuş.

Esenlik dileklerimle,

Erol Aydın