Topraktan öğrenip, kitapsız bilendir. Hoca Nasreddin gibi ağlayan, Bayburtlu Zihni gibi gülendir. Ferhat’dır, Kerem’dir ve Keloğlandır. Yol görünür onun garip serine , analar babalar umudu keser. Kahpe felek ona eder oyunu. Çarşamba’yı sel alır. Bir yar sever, el alır. Kanadı kırılır, çöllerde kalır....”

Büyük ozan Nazım Hikmet , dizelerinde böyle anlatıyor Türk Köylüsünü. Bugün, dünya çiftçiler günü. Turgut Özal ile başlayan özelleştirme ve diğer politikalarla tarım ihmal edilmeye başlanmış, ülkemizin öncelikle tarım devleti olduğu unutulmuştur. Tarımda maliyetin çok yüksek olması, tarım alanlarının imara açılması, çiftçimizi boğmak için yapılan ithalatlar, tarımsal girdilerde çiftçiye özel indirimlerin uygulanmaması, tarımsal sübvansiyonun ( destekleme) zamanında yapılmaması - çiftçilerimize 2019 yılı desteği ödeniyor,2020’nin desteği halen ödenmedi- çiftçiyi piyasanın insafına terk eden politikaların yaygınlık kazanması,çiftçinin dar gününde yanında olan Toprak Mahsülleri Ofisinin ,tarım satış-kredi kooperatiflerinin kapatılması, ürünün hak ettiği bedeli piyasada bulamaması, bolluk ve bereket olan hasadın yerini, borca yeniden takla attırabilecek alıcının bulunması durumuna gelinmesi ve sayılacak daha birçok nedenle Türkiye çiftçileri kaderleriyle baş başa bırakılmıştır.

Dünyada kendisine yeten yedi ülkeden biriyken, ithalat cenneti haline getirilmiş, samanı bile ithal eden ülke konumundadır Türkiye. Özal ile başlayan, AKP ile 18 yıldır devam eden tarımı bitirme politikalarında başarılı okunmuş (!) ve çiftçilerimiz, kuru soğana muhtaç hale getirilmişlerdir ...