Seyhan Belediye Başkanı Akif Kemal Akay, bin gününü anlatmak için Basını davet etmişti.

Ortam güzel, Basın mensupları rahat etsin diye kahvaltıda her şey düşünülmüştü. Öyle ya, kötü yazdın, beni eleştirdin gel bakim, rahat et yemeği değildi.

Sunum öncesi Başkanın bizim masaya gelip takılarak şakalaşması da keyfinin yerinde olduğunu gösteriyordu. Fakat, sunum için kürsüye çıkıp benimde içinde olduğum Medya'ya ver yansın etmesi, birden yediklerim boğazımıza düzülmüştü. Ne güzel değil mi?

Yedirdim içirdim şimdi dayak zamanı der gibi.
Nemi demiş?

Gazeteci Ticaret yapabilir, ama mesleğini burada kullanması yanlış, ulusal Basın kime hizmet ediyor biliyoruz!
Anlamadım Başkan?

Kime çatıyorsun? Bizi dövmek için oraya çağırıp, yedirip içirmeye gerek yoktu, bir bültenle bunu söyleyebilirdiniz.
Eğer amaç yerel bir Basın gurubunun iddialarını gündeme getirip hepimizi haşlamanıza gerek yoktu. Belki amacınız yerel Basın değildi, ama verilen mesajı ben öyle anladım.

Bakın,
Hayatım boyunca olayın özü beni ilgilendirdi, kimin farklı amaçlar beni ilgilindirmez.
Ortada bir suistimal varsa bizim konumuz, yani Gazetecinin görevi bir olay karşısında dostluk veya arkadaşlığa bakmaz. Bakın, yazımın başında değindim, benimle şakalaştı bir abi gibi sıcak anlar yaşadık ve bizim masadan kalkmadı, buraya kadar insani bir davranış bu.

Duygumu sevdiklerimi övme üzerine kuramam! Eğer ortada bir iddia varsa Başkanın görevi bunu araştırmaktır işi.
Demem o ki, yapılan hizmetler sunumun önüne geçti bu konuşma ile, elbette ki, Basın dört, dörtlük demiyorum, ama, şunu da unutmamak gerek ülkede güven araştırmasında en güvenilmez kurum politikacılar.
Ben buna dayanarak demiyorum ki Tüm siyasetçiler uluslararası güçlerin güdümünde.!
Neyse, "dayak yedik" ama, karnımızda doydu!
Şunu da son olarak belirtmekte fayda var, bir sonraki böyle bir organizasyon öncesi sizi döveceğim deyin de! gelen dayağı göze alarak gelsin.