O beni tanımasa, anımsamasa da bu bana çok iyi geldi. 

LÜTFEN

Yanımızda yaşlanan büyüklerinize mutlaka sahip çıkalım. Kitabın ifadesiyle “ÖF” bile demeyelim…

DÖNE EKİZ

Teyzem. (Merhum) Anam Ayse Mert’in küçük kardeşi. Doksan küsür yaşında. El an, Osmaniye Cebel-i Bereket Yarpuz yaylasında yaşıyor. Yatağa bağımlı. Kendisine dayımın büyük kızı yani gelini Ülker EKİZ refakat ediyor. Bir ibadet bilinciyle bakıyor. Hemde uzun yıllardan bu güne kadar..

ÜLKER EKİZ

Son derece fedakar, cefakar, akıllı, zeki bir hanımefendi. Evin en büyük gelini. Ben bir gece kalamadım. Sabaha kadar gözüme uyku girmedi. Üzüldüm, hüzünlendim sabaha dek travmalar geçirdim. “ Bazı şeyler anlatılmaz yaşanmadan anlaşılmaz.” esprisince bu yazıyı paylaşmaya karar verdim.

DİĞER EVLATLAR NEREDESİNİZ?

Bu tür hastalara bütün aile üyeleri özellikle diğer kız ve erkek evlatları hep birlikte yardımlaşarak bakmalıdır. Ne olursa olsun! Ne kadar ben bakarım derse desin bu ağır vakalara bir insan tek başına katlanamaz, bakamaz, bakmamalı,  baktırılmamalıdır. Aksini düşünmek haksızlıktır. Adaletsizliktir. Zulümdür. 

YAŞARKEN KIYMET BİLMEK

Bütün akrabalarım artık şunu kesin olarak biliyorlar ki, ben insana sağlığında yaşarken değer veririm. İlgilenirim, hal hatır sorarım. Öldüğünde de cenaze merasimine falan iştirak etmem. Buna Anam Ayşe MERT’de dahildir. 

SONUÇ

Yayla mevsiminde yaklaşık dört ay rahatsız olan Dayım Ali VAYIS’ı her gün iki defa ziyaret ettim. Evlatları bile şu veya bu gerekçeyle aynı fedakarlığı göstermediler. Buna bizzat şahidim. Ülker kardeşime sabah çayımızı içerken bu olayı yazacağım dedim. “Sakın Yüksel Abi yazma.” dedi. Önemine binaen, “belki yaralı olur düşüncesiyle yakınlarımı kaybetmek küstürmek pahasına”MERTÇE paylaşmak istedim. 

Allah’ımız tüm şifa bekleyen hastalara acil şifalar İhsan eylesin. (AMİN) 

NOT: Fotoğrafların bazısı önceki ziyaretlerimde çekilmiştir. 

Yüksel Mert Özel Haber

CEBEL-i BEREKET-YARPUZ YAYLASI/ OSMANİYE/ TÜRKİYE