31 Ağustos'a gidiyoruz. Kluivert takımı hazırladı, Demirspor ilk yarı müthiş top oynuyor. 45+10'da Ndiaye ile gol geliyor. Maç uzatmalarda. Penaltılara gideceği bariz belli. Basın tribünündeyim Kluivert'e bağırıyorum. Kondisyonu 60 dakika olan Belhanda 120 dakika oynadı. Yetmedi birde penaltı kullandı. Benimle beraber on binler Kluivert'e seslendi; 

''BELHANDA'YI ÇIKAR''

Belhanda topun başına gelirken taraftarı izledim. Gözlerinde korku vardı ki korktukları da başlarına geldi. Belhanda penaltıyı kaçırdı. İşte Adana Demirspor'un yakası, o günden beri bir araya gelmedi. Teknik direktör gitti, başkan gitti, oyuncular gitti. Adana Demirspor için yere hızlıca düşüş görünüyordu. Ama herkes rehavete kapılmıştı;

''ADANA DEMİRSPOR'A NE OLABİLİR Kİ?''

Demirspor taraftarı, takımın ilk 4'e oynamasının rehavetiyle şampiyonluk hayalleri kurmaya başladı. Bu duygu, anadolu takımlarının baş belasıdır. Anadolu takımının şampiyon olabilmesi için sabretmesi gerekir. Süper Lig'e çıkar çıkmaz 4. oluyorsanız doğru planlamayı yapmak zorundasınız. Gelecek vaat eden takımı, yerle bir etmek çok basittir. Bir penaltı kaçırırsınız, şimdi olduğu gibi hem cezalar yağar hem de yere düşersiniz. Adana Demirspor bu süreci iyi yönetemedi. Peki ne yapalım?

''ADANALI ZENGİNLER, ŞİMDİ KENDİNİZİ GÖSTERME ZAMANI''

Türkiye'nin en büyük kulübü Fenerbahçe bile yardım gecesi düzenlerken Adana Demirspor neden düzenlemesin ki? Üstelik Adana Demirspor'un imaj değerleri çoğu takımdan üst seviyede. Ülkenin nadide oyuncularından Serenay Sarıkaya, Kıvanç Tatlıtuğ gibi isimler gayette imaj haklarımızı savunuyor. Peki Adanalı bu kadar zengin varken, neden yardım gecesi düzenlemiyoruz? Hadi sizleri biraz daha galeyana getireyim;

Murat Sancak'ın sorduğu soruya cevap vermeniz lazım;

''Adana'nın dışındaki Adanalılar, Adana'ya ne faydanız oldu?''

Şahin Davut Budak