Niçin okuruz? Bilmediklerimizi öğrenmek için, diyebilirim. Sadece bunun için mi diye küçümseyenler çıkabilir. Öyleyse biraz ayrıntıya gireyim. Öğrenmenin yanı sıra aydınlanmak, eksiğimizi gidermek, ruhumuzu dinlendirmek, doyurmak ve en önemlisi de başkasının aklını kullanmak için okuruz. Öğrendiklerinle ne yaparsın, dediğinizi duyar gibiyim. Bilmeyenlere aktarırım. Yanlışlarımı düzeltir, yanlış yapanları uyarırım. 

Dikkatsizlikten kaynaklı yanlışlar, farkına varılınca, uyarılınca düzeltilebilir. Bilgisizlikten kaynaklı yanlışlar ise kırk kez uyarsan da sürgit devam eder.

İnsan yaşadığı yeri güzelleştirmelidir. Nasıl ki evimize özen gösteriyorsak, kentimize de aynı özeni göstermeliyiz. Sokağımız, mahallemiz, kentimiz yaşadığımız alandır ve geniş ailemizdir. Alman edebiyatçı Goethe’nin bu konuyla ilgili sözünü anımsıyorum: 

“Herkes kendi kapısının önünü süpürse dünya tertemiz bir yer olur.”

Temizlik, hayatın her alanında olmalıdır. Dilde, ahlakta, karakterde, siyasette, kültürde, sanatta…

İdeal topluma, hayatın tüm alanlarında temiz kalınarak ulaşılabilir. Size bir ütopya gibi gelebilir ama duyarlı insanların sayısı çoğaldıkça hayal gerçeğe dönüşebilir. Bu konuya durduk yere gelmedim. 

Dün, Adana Büyükşehir Belediyesinin yanı başındaki parka düştü yolum. Parkın girişinde, bir masa etrafında derin bir sohbetin içinde kaybolmuş Abidin Dino’yu, Orhan Kemal’i ve Yaşar Kemal’i yakından inceledim. Dünyanın tanıdığı sanatçılarımızın heykelleri bu parka ve kentimize çok yakışmıştı. Adana ve Çukurova; Orhan Kemal, Yaşar Kemal ve Dino kardeşlere çok şey borçluydu. Bu heykeller de Adana halkının onlara bir vefa örneğiydi.  Buraya kadar her şey güzeldi. Peki, kötü olan neydi? 

Hemen söyleyeyim: 

Heykellerin yapılışında ve kompozisyonunda çok titiz davranılmış; iş, uzmanına yaptırılmış ama metinler konusunda ne yazık ki aynı titizlik gösterilmemiş. Adana’nın yerlisi, yabancısı binlerce kişi bu yazıları okumuştur, bugünden sonra da okuyacaktır. Büyük çoğunluk fark etmese de işin uzmanları, yazım yanlışlarını görmüştür ya da görecektir. 

Adana Büyükşehir Belediyesinin koca bir Kültür Daire Başkanlığı, ilçe belediyelerinin de kültür müdürlükleri var. Bunlar ne iş yaparlar? Günlük mesajlarda bile gösterilmesi gereken titizlik, bu tür kalıcı eserlerde göz ardı edilebilir mi? Bilmemek ayıp değil ama öğrenmemek ayıptır. Bu konularda uzman bir eleman bulunamadı mı? 

İş başına getirilen kişide aranması gereken en önemli özellik, yandaşlık değil, liyakat olmalı; adamına göre iş değil, işe göre adam kuralı uygulanmalıdır. Hükümet en çok bu konuda eleştirilmektedir. Muhalefet de iktidarın gittiği yoldan giderse halkın güvenini nasıl kazanacak da iş başına geçecek?

Bir Türkçe öğretmeni olarak Abidin Dino Sanat Parkı’ndaki açıklama yazısında, en az yirmi yazım ve noktalama yanlışı gördüm. Bir ortaöğretim öğrencisinin bile yapmayacağı hatalar…

Adana’nın yüz akı olan sanatçılarımıza gösterilen özensizlik, benim gibi çok kişiyi de üzmüştür. Parktaki metinler, uzman kişilerce gözden geçirilmeli, kusurlarından bir an önce arındırılmalıdır. 

Bu tür konular, bir kültür ve sanat kenti olan Adana’mıza yakışmamaktadır. Değerli yazarlarımıza sevgimizi, saygımızı, onların eserlerine sahip çıkarak ve adlarını yaşatarak göstermeliyiz. Bunu yaparken de çok titiz davranmalıyız.